Dat was em ..

Jahaa, na meer dan een week geen internet is het dan toch echt wel weer tijd voor de volgende blog. Dit keer vanuit ons heerlijke eigen huisje in Beilen, want ja, WE ZIJN WEER THUIHUIS.

Vorige week Woensdag stapten we in de vroege ochtend het hotel (in Christchurch) uit om de heerlijke "frisse" lucht te ruiken van het vliegveld die zich 700m verderop bevond, heerlijk .. Het was zover, het einde van onze roadtrip in NieuwZeeland en op naar de luie vakantie in de CookIslands op het eiland Rarotonga. Na 1,5u waren we in Auckland waar we over moesten stappen op de vlucht naar Rarotonga met air new zealand, erg prettige maatschappij als ik even zo vrij mag zijn om reclame te maken ;). Na nogmaals 4u vliegen stapten we de hitte in op Rarotonga, een klein eilandje voor ons gevoel maar het grootste eiland van de 'Cooks'. Als je het hele eiland rond rijd heb je 32km op je teller staan, je mag er overal maar 50km per uur rijden en dus doe je er wel een uur over om een eilandje rond te gaan in een auto of scooter. Stiekem rijd men trouwens wel harder, maar ja waar doen ze dat niet? ja toch?
Tijdens de vlucht gingen we over de datumgrens heen waardoor we op Dinsdag aankwamen op Rarotonga terwijl we op Woensdag weg waren gegaan uit Christchurch. Back in time, we mogen zomaar een dagje overdoen, helemaal niet vervelend een dagje extra relaxen ;)
Het eiland zelf is omringd door van het paradijselijke helder blauwe water met koraalriffen waar je kunt snorkelen en dan ook nog mooie vissies en rif ziet. Water waarbij je, hoe diep het ook is, de bodem prima kunt zien en dus ook zonder snorkel en bril de visjes kan bekijken. We werden met een busje van het vliegveld(je) naar onze accomodatie gebracht, Palm Grove. Het ligt ongeveer halverwege het eiland vanaf de hoofdstad Avarua. Inchecken, sleutel ophalen en naar het huisje met ontzettend geweldig waanzinnig uitzicht op die heerlijke zee met palmbomen tussen het huisje en het strand. Een fantastische plek om in ieder geval lekker bij te komen van de lange rondreis die we tot nu toe gemaakt hebben. We hebben voornamelijk lekker genoten van de zee, het uitzicht, de temperatuur (heerlijk warm) en de zon. Helaas hebben we van de 5dagen dat we er waren ook behoorlijk wat regen gezien, van die warme miezerige regen waarvan het opzich niet erg is om doorheen te lopen, omdat het niet koud is, maar waar je toch onbegrijpelijk nat van word. Helaas. We hebben trouwens ook wel door warme stortbuien gelopen waarbij je zeker weet dat je geen droog plekje meer op je lijf kan vinden als je weer thuis bent, maar opzich heeft dat ook wel weer wat .. We zijn 1 dag met de bus naar de hoofdstad gegaan, Avarua. Een dorp of misschien beter gezegt een straatje vol, een straatje vol toeristische winkeltjes. Tig winkeltjes met de oh zo beroemde black pearls waar ze bekend om zijn en waar je behoorlijk wat geld voor op zak moet hebben om er 1tje te kopen aan een simpel touwtje.. In de middagen voornamelijk lekker snorkelen, visjes kijken, zwemmen, zonnen (wanneer het niet regende) en boekjes lezen. Er zijn nog behoorlijk wat boeken doorheen gegaan in die laatste 5 dagen ^^
Zaterdag was dan echt het einde van de trip. We werden om +- half 10 opgehaald en richting het vliegveld(je) gebracht. De vlucht naar LA duurde ongeveer 9,5u, een korte overstap daar die we dachten misschien niet te halen maar met gemak hebben gehaald omdat de beveiliging helemaal niet zo "super" streng is, wat men wel continue zei. We waren zo door de douane heen en hadden nog tijd over om even te lunchen. De vlucht van LA naar Amsterdam duurde nog 10u. En toen waren we thuis. Overleeft. Fijn, geen gestres meer van dat stomme vliegen, gewoon met beide benen duidelijk en wel op de grond, op de nederlandse grond nog wel.
Nu dus weer thuis. Toch wel even behoorlijk acclimatiseren. Van groen groen naar kale bomen, van 28*c naar 10*c, van zomer naar winter, van leven uit je koffer en zelf niets doen naar alles opruimen en wassen wassen wassen.

De laatste blog, afsluiting van een geweldige reis, wat een ervaring.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor het volgen van onze verhalen en voor alle leuke enthousiaste reacties!
Wie weet .. komt er ooit, na heel lang sparen want we zijn blut, weer een nieuwe reis (lets hope so) !

xx

Mount Cook - Christchurch

Ja, dit was hem dan ...

Onze laatste dag in NieuwZeeland, morgen in alle vroegte vliegen we naar Auckland om vanaf daar door te vliegen naar Rarotonga - CookIslands. Maar we hebben natuurlijk nog het een en ander te vertellen van na Dunedin. Zondag reden we Dunedin uit om vervolgens te stoppen bij het plaatsje Moeraki. Dit dorp ligt aan zee en op het Moeraki beach liggen meerdere glad geslepen, perfect ronde rotsen genaamd de Moeraki Boulders. Heel idioot om te zien hoe perfect egaal rond deze rotsen zijn. We hadden er prachtig weer bij dus maar even het strand op en neer gewandeld voordat we weer de auto in stapten voor de volgende stop, Clay Cliffs. Dat was in ieder geval de bedoeling .. De 1e afslag hadden we goed, dat bordje was ook prima zichtbaar. Het 2e bordje hebben we alleen gemist .... waardoor we kilometers over een gravel road in the middel of nowhere en uiteindelijk op prive terrein terecht kwamen. Oeps, toen we uiteindelijk door kregen dat dit absoluut niet de route kon zijn naar Clay Cliffs zijn we omgedraaid en zijn we weer over die prachtige piep route terug gereden naar de grote weg. Nog geen kilometer van de grote weg zagen we de plek waar we het bordje gemist hadden, Sh*t zeg. Helaas hadden we niet echt meer tijd om opnieuw op zoek te gaan naar de Clay Cliffs en zijn we door gereden naar onze uiteindelijke bestemming, Mount Cook. Tijdens de laatste kilometers naar Mount Cook kwamen we langs 1 van de mooiste meren die ik heb gezien, Lake Pukaki. Een meer met het water zo blauw dat we in eerste instantie niet geloofden dat de mensheid daar niet mee geknoeid heeft, maar het schijnt toch echt allemaal van moeder natuur te zijn.. Eenmaal in Mount Cook Inchecken, beetje rondsnuffelen in het hotel, in de avond, binnen het hotel, uit eten geweest en lekker relaxen in onze kamer met uitzicht op de bergen. Maandag hebben we de Hooker Valley Track gelopen, een wandeling door een vallei tussen de bergen door over verschillende riviertjes en langs verschillende gletsjer meren. Erg mooie wandeling tussen de besneeuwde bergen en dan te bedenken dat je de dag ervoor nog met stralend weer aan het strand stond, gek ...

En dan vandaag, dinsdag, onze laatste "echte" dag in Nieuw Zeeland .. Vanmorgen nog even genoten van het mooie uitzicht in Mount Cook en na het uitchecken de auto in gestapt om naar de grootste stad van het Zuidereiland te rijden, Christchurch. Onderweg nog een stop gemaakt bij Lake Tekapo, een heel helder meer met blauw blauw blauw blauw water! Eigenlijk net zo blauw als Lake Pukaki, erg mooi! In Christchurch zijn we even snel door de Gardens naar de stad gelopen om is te bekijken wat Christchurch te bieden heeft. Je ziet overal bouwvakkers, hijskranen en je hoort overal lawaai van het werk wat ze doen, ze zijn letterlijk de stad weer aan het herbouwen. Veel kapotte en halfstaande gebouwen die omringd worden door hekken of staande gehouden worden door stalen balken, heel raar Want dit is gewoon de binnenstad.. Ergens in de Binnenstad hebben ze door middel van aan elkaar geschoven zee containers een nieuw soort "winkelcentrum" gebouwd, als je het zo al kan noemen. Maar de sfeer die je in de stad voelt is gemoedelijk en vriendelijk, dat was in ieder geval mijn indruk ervan na 2uurtjes ;). Later in de middag ingecheckt in het hotel vlakbij het vliegveld, onze rental car weer ingeleverd en weer lopend maar het hotel. En nu is het rustig aan doen, koffers herindelen en morgen in alle vroegte weer uitchecken, lopend naar het vliegveld (700m) en vliegen .. Bah dat vliegen ..

Waarschijnlijk hebben we op Rarotonga geen internet en dus zal dit onze laatste blog zijn voordat we weer thuis komen. Maar wie weet verrassen we jullie nog, dan hebben we ergens daar toch internet kunnen vinden .. Jullie en ook wijzelf zullen het Zien :)

misschien tot de volgende blog en misschien tot aan thuis ;) xx

The Catlins - Dunedin

Ja, het werd maar weer eens tijd :). We hebben goed internet dus heb er volop foto's op gegooid, natuuuuuurlijk om jullie flink jaloers te maken ;) .

Vrijdag vertrokken we vanuit Te Anau over de Southern Scenic Route die ons via deze toeristische weg naar The Catlins zou brengen. Een erg mooie route weer waarbij je eerst nog een deel door het Fiordland rijd, met besneeuwde bergen om je heen waarna dit langzaam over gaat in de groene heuvels en bossen van The Catlins. We zijn eerst helemaal naar het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland gereden, naar het dorpje Bluff. We zijn dus nu zowel op het noordelijkste als het zuidelijkste puntje van NieuwZeeland geweest ^^ leukwel. Na Bluff hebben we de Southern Scenic route weer opgezocht om vervolgens te stoppen bij Curio Bay, een baai die bekend staat om zijn versteende/ gefossiliseerde bos die in de rotsen nog te zien zijn. Vlakbij Curio Bay nog even kort gestopt om te kijken of we nog dolfijnen konden spotten bij Porpoise Bay, maar helaas, alleen de meeuwen lieten zich zien .. Dus weer terug naar de Southern Scenic Route en weer verder richting The Catlins. De volgende tussenstop was bij McLean Falls, een wandeling door een regenwoudachtig bos bracht je naar een waterval. Helaas was het water niet zo mooi helder door de vele regen, maar een waterval op zich vind ik altijd al heerlijk om naar te kijken :). Opnieuw terug die Southern Scenic route op om door te rijden naar onze eindbestemming, Mohua Park. Om hier te komen moesten we door een prachtige vallei rijden met om je heen overal hoge groene bergen, heeeeerlijk. Na het krijgen van de sleutel, ons huisje opgezocht en uitgepakt. We hadden ontzettend mooi uitzicht vanaf ons huisje! Het huisje staat op een heuvel waardoor je de vallei in kijkt, wauwie! In de avond hebben we nog een wandeling gemaakt naar het Owl House, maar helaas geen uilen gespot. Nouja 1tje dan, ik schrok ervan, maahaar die was nep ...

Zaterdag moesten we helaas alweer vertrekken uit deze heerlijke rustgevende omgeving. We konden laat uitchecken en dus hebben we dat ook maar gedaan. Lekker uitslapen, rustig aan opfrissen, aankleden, boekje lezen, nog even genieten van het uitzicht, ontbijten, inpakken, om 11u toch maar de auto ingestapt om naar Dunedin te rijden. Onderweg nog een stop gemaakt om een wandeling te maken naar de Purakaunui Falls, een mooie woeste waterval waarbij we helaas ook weer regen hadden waardoor het water niet mooi helder was, maar het is een mooie waterval ;). De volgende stop die we maakten was bij Nugget Point, een wandeling naar een oude vuurtoren met ontzettend mooi uitzicht op de zee, de rotsen en een deel van de kustlijn van The Catlins. Komt er ook nog eens bij dat het bekend staat om de dieren die je er kunt spotten, pinguins, zeehonden en een handjevol zeevogels. Die eerste hebben we helaas niet gezien (komen meer in de avond tevoorschijn) maar we hebben een aantal zeehonden gezien waarvan 1tje heeeerlijk zwemmend in de zee, leukleuk ^^ & natuurlijk een hoop vliegende vogeltjes gespot.

Nu dus in Dunedin, een stad met een schots tintje. Tevens ook DE studentenstad van het Zuidereiland. Vanmiddag zijn we de stad even in geweest om even wat winkeltjes bij langs te gaan .. Was verdorie toch zo goed als alles dicht! Blijkt dat winkels op zaterdag hier allemaal al sluiten rond 3u In de middag, weird! Dus misschien morgen nog even wat winkeltjes bekijken voordat we verder gaan. Wel al een indruk gekregen van de stad door er zo heen te lopen, een stad met veel oude huizen en gebouwen in victoriaanse stijl, erg mooi maar het heeft een bepaalde sfeer waarvan ik het niet echt uit kan leggen in woorden, maar geen goede sfeer helaas. Misschien ook wel omdat er zoveel hang jongeren aanwezig waren en er zo weinig te beleven viel .. En dat terwijl ik toch wel veel van deze stad had verwacht, op internet las ik eigenlijk alleen maar goede dingen over Dunedin, Maarja. Morgen dus een herkansing voor downtown van Dunedin ;) en daarna door naar Mount Cook, onze een na laatste plekkie in NieuwZeeland .. Raar

Queenstown - Te Anau

Queenstown, onze volgende bestemming. Vanaf Greymouth ruim 4,5u durende auto rit zonder stops. De route was echt prachtig (om maar eens een ander woord te gebruiken dan "mooi"). Dit was absoluut de mooiste route die we gereden hebben tot nu toe. Meerdere stops gemaakt, soms 2 a 3 keer op een stukkie weg van uhhhh 200 misschien 300m? om leuke kiekjes te schieten. Ik zal even een paar stops opsommen. Knights Point, een uitkijkpunt over de Tasman zee. ThunderCreekFalls, een korte wandeling vanaf de weg naar een mooie waterval die uitkomt in een fantastisch mooi ijsblauw riviertje. De Haast Pass brug, waaronder een leuke waterval snelt. Lake Wanaka, 1 van de grotere meren op Zuidereiland. Lake Hawea, een meer met onwijs mooi blauw water en omringd door mooie bergen. Uiteindelijk dus weer heelhuids aangekomen in Queenstown, fijn :)!

Queenstown vonden we een leuk stadje om te zijn, het voelt er gemoedelijk en je voelt je niet een vreemde als je over straat loopt want er lopen zoveel mensen die niet uit NieuwZeeland komen, opzich wel een keer prettig ;). Daarnaast is het een mooi stadje met een mooie omgeving. Het stadje ligt tussen de bergen en aan een groot meer waardoor je, waar je ook loopt, altijd wel een mooi uitzicht hebt. We hebben er nog even aan gedacht om misschien nog een keer te gaan bungyjumpen, je bent natuurlijk wel in DE stad van de bungyjump ;) uiteindelijk besloten niet te doen omdat het gewoon weg veel geld kost, we moesten van te voren reserveren en het weer was er absoluut niet naar, regen en bewolking.. We hebben op de dag dat we Queenstown weer gingen verlaten nog wel geweldige fotos van de stad, de bergen en het meer kunnen maken vanaf "Bobs peak", een hoge berg waar een kabelbaan je in een bakkie naar toe brengt.

Vanaf Queenstown ging onze reis door naar Te Anau, een dorpje aan het gelijknamige meer in het Fiordland. Een korte auto rit dus alle tijd genomen om te ontbijten, uit te checken en nog wat te doen in Queenstown. Na 2,5 u rijden waren we al bij Te Anau, het was nog erg vroeg en dus besloten we om nog een eindje richting Milford Sound te rijden over de Milford road, verrassende naam toch :p. Erg mooie weg om te rijden met veel bos en groen langs de kant van de weg, ongeveer op de helft omgekeerd en terug gereden om te gaan inchecken bij onze volgende accomodatie. Te Anau, een erg rustig stadje met veel alleenstaande huizen en een redelijk nieuwe buurt die word opgebouwd waar we, per ongeluk, door heen gereden zijn met huge huizen! En met een uitzicht waarvoor je een moord zou doen! Jaloers .. Wij zitten dit keer letterlijk in een huisje in iemands achtertuin, niet een mooie plek maar wel praktisch, lekker dichtbij de hoofdstraat. Vanmorgen werden we opgehaald met de bus voor onze Doubtful Sound Cruise, een +- 8u durende trip met de bus naar Manapouri, overstappen op een boot om over Lake Manapouri te varen, overstappen op een bus om over Wilmot Pass te rijden en opnieuw een boot op om Doubtful Sound te bekijken, wat alleen kan vanaf het water. Een waanzinnig mooie tour met fantastische uitzichtpunten en een geweldige boottocht door een baai met bergen aan beide zijden vol groene begroeiing. Op sommige toppen van de bergen nog sneeuw, echt heel mooi. We hebben er prachtig weer bij gehad. Het schijnt hier nogal veel te regenen en vaak lage bewolking te hangen waardoor je niet alles even goed kan zien en het soms erg koud is .. Vandaag was het helder, wel wat bewolking maar hoge bewolking waar we geen last van hadden Qua uitzicht en heel veel zon! Heerlijk! Perfecte timing voor dit uitje dus :)! We hebben tijdens de boottocht in Doubtfull Sound dolfijnen, pinguins en een zeehondje gespot, erg leuk om te zien in hun vrije wereldje. Een heerlijke dag gehad dus vandaag, nu lekker gedoucht en al zo het bed in lekker slapen ^^ Morgen weer een lange reisdag, 5u durende autorit over the Southern Scenic route richting the Catlins. Vanaf morgen hebben we gewoon nog maar 4 accomodaties te gaan hier in NieuwZeeland Gaat veeeeels te snel hoor......

ps, foto's komen nog, traag internet ...

Greymouth - FranzJosef

Zondag 9 november vandaag, & ze zijn hier al een tijdje bezig met kerst. Reclames op de radio en tv, kerst spullen in de winkels, kerstverlichting in restaurants .. Het gaat dus ook gewoon overal het zelfde, in Beilen hangt de kerstverlichting ook al ruim 2 week in het dorp en waarschijnlijk is het eerste kerstnummer ook al op de Nederlandse radio geweest.. Het enige verschil is dat wij eerst Sinterklaas nog hebben in Nederland, iets wat ze eigenlijk nergens anders kennen. Probeer het maar is uit te leggen aan buitenlanders dat de kids in NL niet in de kerstman geloven maar in sinterklaas, een man met een lange baard (net als de kerstman) die kadootjes komt brengen (net als de kerstman) maar die zwarte Pieten als hulpjes heeft i.p.v elfjes. Of nog erger probeer ze maar is uit te leggen dat in NL nu al een aantal jaren een grote discussie is over het feit dat we ze "zwarte" Pieten noemen En dat ze nu "kaas" pieten en "regenboog" pieten willen creëeren, ze snappen er niks van .. Maar ja Ik snap het zelf ook niet...

Goed orde van de dag, of beter van Vrijdag want dat was de dag dat we doorreden naar de westkust van het Zuidereiland, naar het plaatsje Greymouth. Een lange rit van ruim 4,5u in de auto. Onderweg nog een aantal stops gemaakt, 1 van die stops was om de Truman Track te lopen. Een wandeling door het bos naar het strand, erg mooi! En die zee ... Zucht .. Ik krijg er echt geen genoeg van, zo mooi, waarom kan dat niet in NL. Wij moeten in NL maar weer genoegen nemen met een vieze bruine ondoorzichtige zee, blijft jammer. 1 van de andere stops die we hebben gemaakt was in het Paparoa National Park voor de beroemde PancakeRocks. Rotsen die zo "geslepen" zijn door de zee, de wind, dat het lijkt alsof het een stapel pannenkoeken is, erg verrassend is de naam dus niet ;). Eenmaal in de buurt van Greymouth onze accomodatie opgezocht. Op een 1 of andere manier hadden we beide niet zoveel verwacht van de locatie, ondanks dat we bijna de gehele weg er na toe langs de kust reden.. Uiteindelijk bij ons verblijf, BreakersBoutiQue, werden we verrassend blij van ons huisje en uitzicht! Wauw! Recht aan het strand! Nadat we onze koffers uit de auto en in ons huisje hadden gesleept zijn we het strand maar even op gelopen. Een groot deel kiezel/zand strand en een deel rotsen. De rotsen lagen vol met mosselen en hele grote zeesterren, erg leuk om te zien en ook erg leuk om lekker over de rotsen te klauteren :) Wij liepen er met eb, ongeveer een uur/ anderhalf later werd het vloed en lag het deel waar wij gelopen hadden al helemaal onderwater, Blijft raar.

Zaterdag, tijd om weer te vertrekken. Ontbijten, inpakken, afscheid nemen, instappen en rijden maar. Op naar FranzJosef, een 2,5u durende autorit, 1 van de kortere tijdens onze reis.. Onderweg een kleine omweg gemaakt naar Okarito, een gehucht aan het strand waarvandaan verschillende wandeling gemaakt kunnen worden. Wij gingen voor de Trig Walk, een wandeling die ons naar een uitzicht van 360'* zou brengen. Erg pittige wandeling met veel steile paden .. Niet erg bevordelijk voor mijn situatie op het moment, moest ook behoorlijk doorbijten om uiteindelijk dat uitzicht ook echt te zien. Pascal stelde voor om na 3kwart weer terug te keren i.v.m mijn pijn. Ik kon het echter niet uitstaan dat ik iets zou moeten laten terwijl we al een best eind op weg waren, tja en dan zegt mijn hoofd: schop onder je kont, hup, je moet, once in a lifetime, hup, gaan! Eenmaal boven een erg mooi uitzicht! Niet helemaal de beloofde 360'* maaaaar wel erg mooi met uitzicht op de zee, het strand, op de vlakte, op bos, op de bergen, Alles in 1. Na de wandeling zijn we verder gereden naar FranzJosef. We waren nog erg op tijd, ondanks dat we rustig aan hadden gedaan. Dus eerst even geluncht in de stad en daarna naar onze volgende accomodatie gereden om in te checken. De glenfern villa's, zegt genoeg toch? Heerlijk ruim huisje met uitzicht op de bergen en een stel alpacas en schapen .. ;) De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan, lekker bij geslapen, boekjes uitgelezen, spelletjes doen .. Vandaag, zondag, zij we naar Lake Matheson gereden waar een wandeling hebben gemaakt om dit meer heen. Dit meer staat bekend om de reflectie van de omgeving in het water. De wandelroute bracht ons door een bos langs de rand van het meer. Er stond helaas een beetje wind waardoor het water niet stil genoeg was om hele mooie reflecties te zien Maar we hebben wat kiekjes kunnen maken. Na deze wandeling zijn we terug gereden naar FranzJosef om daar de wandeling naar de gletsjer te maken. Eenmaal op de parkeerplaats van de wandeling gekomen regende het.. We zijn niet van suiker dus jas aan en gaan! Een erg indrukwekkende wandeling door een soort vallei vol keien, rotsen, stroompjes, bergen en watervallen. De gletsjer zelf was leuk om een keer te zien maar de route er na toe was mooier ;). Na deze wandeling zijn we de stad in gegaan om een hapje te eten, in het restaurant konden we nog net even de laatste minuten van de All Blacks wedstrijd zien tegen Engeland, die ze uiteraard hebben gewonnen ;). Rugby is hier DE sport en als je hier een tijdje bent ontkom je er niet aan, je hoort en ziet het overal! We hebben zelfs al een wedstrijd gevolgd, en om te zien is het best een geinige sport. Alleen om te zien uiteraard, ik zou binnen 10sec geblesseerd zijn als ik mee zou doen :p, ik hou het wel bij korfbal, is al risicovol genoeg ;).

Morgen rijden we alweer door naar Queenstown, een 5u durende autorit over de Haast Pas, welke erg mooi moet zijn.. Ook onderweg zijn er nog dingen die we graag willen zien, morgen word dus echt een reisdag. Gelukkig zijn we ook in Queenstown weer 2 nachten, is wel zo prettig want in de stad zelf schijn je ook veel te kunnen beleven! Nu alleen nog duimen dat de weersvoorspellingen niet kloppen .. Volgens de experts hebben we de komende week veel regen.. Duimen duimen duimen ;)

Kaikoura - Marahau

Donderdag 6 november alweer, wij hebben alweer een volle dag gehad, jullie zullen zo, of binnen een paar uurtjes, er mee beginnen. Raar blijft het .. Maar het is alweer een paar dagen geleden dus tijd voor een nieuwe blog!

Dinsdag was de dag van de overtocht naar het Zuidereiland. In de ochtend de auto afgeleverd bij de Ferry terminal, bagage ingecheckt en hup, op de Ferry. Het was een erg mooie overtocht van 3u van Wellington naar Picton. We hadden er gelukkig een zonnetje bij want de wind was Kouhoudd.. Ook in Picton was het lekker weer met een heerlijk brandend zonnetje. Nadat we de bagage weer hadden opgehaald gingen we op zoek naar het kantoortje van Budget om onze volgende auto op te halen. Opnieuw een Toyota Corolla, opnieuw een nieuw model, vervelend zeg! ;), ander kleurtje dit keer.

In de auto gestapt en richting Havelock gereden over de bekende Queen Charlotte Drive, een toeristische route over een bochtige berg weg met Amazing Views! Uitzichten op mooie goudgele stranden en heel mooi blauw, groen helder water. Vanaf Havelock zijn we naar onze eindbestemming gereden, Kaikoura. Hoe dichter we bij Kaikoura kwamen hoe slechter het weer echter werd, veel lage bewolking en heel veel regen regen regen. De route naar Kaikoura toe is wel erg mooi! Een lange weg langs de kust met heerlijk helder zeewater en aan de andere kant van de weg rotsen en bos. Ook vanaf onze kamer hadden we uitzicht op dit mooie zeewater, helemaal niet erg :).

Woensdag konden we uitslapen, we hoefden pas om 10u bij de Whale Watch Station te zijn. We stonden er voor de zekerheid om half 10 al, toen werd ons verteld dat we nog even moesten wachten, er was nu iemand aan het kijken op zee of de Tour door kon gaan of niet. Dus verplicht een half uurtje naar de zee gekeken, vervelend zeg;)!?!. Om 10u stonden we weer bij de balie en deelden ze ons mee dat de tour van deze ochtend niet door kon gaan in verband met slecht weer en een ruwe zee. Shitt. Geen walvissen spotten voor ons. Ze boden nog aan om met de Tour in de middag mee te gaan omdat de kans er was dat die wel zou gaan .. Maar met een 4u lange autoreis voor ons hebben we besloten dat niet te doen. Plan B, in de auto stappen en op naar Marahau, onze volgende bestemming. Weer over die mooie lange weg langs de kust terug en richting het Abel Tasman Park.

Na 4,5 u kwamen we aan in Marahau en konden we, gelukkig, al inchecken, we waren weer aan de vroege kant. Eerst de spullen uit de auto gehesen, en natuurlijk in ons huisje gezet. Toen plannen gemaakt en gereserveerd voor de volgende dag en daarna een eind gewandeld richting zee. Halverwege het strand hebben we maar besloten terug te gaan omdat het toch wel verder was dan we ingeschat hadden, dus rechtsomkeert en richting het dorp voor wat boodschapjes. Helaas is Marahau niet echt een dorp Maar meer een gehucht en konden we onze boodschapjes niet vinden in de minimarket die ze hier hebben. Hup de auto ingestapt en naar Motueka gereden, 20min rijden van Marahau waar een mooie supermarkt is en genoeg eetgelegenheden te vinden zijn. Boodschapjes binnen en met een volle buik weer terug naar ons huisje.

Donderdag, vandaag, Werden we om 8:15u opgehaald voor onze trip van vandaag. Met de watertaxi gingen we richting Torrent Bay waar we uitstapten om een wandeling te maken naar Bark Bay. Erg mooie wandeling over een stenen pad door het bos met erg mooi uitzicht over verschilende baaien. Eenmaal in Bark Bay hadden we nog even de tijd voor de lunch die we meekregen van de organisatie voordat we weer werden opgepikt door de watertaxi. Een lekker broodje met vanalles erop, een appel en een heerlijke brownie, jamjam. Zowel Bark Bay als Torrent Bay zijn ongelovelijk mooie baaien met goudgele stranden en helder blauw water, echt Paradijselijk mooi, ben benieuwd of the CookIsland dit gaat overtreffen :p. De watertaxi bracht ons naar onze volgende stop, Watering Cove, een baai waarvan uit we zouden gaan kajakken terug naar Marahau. Erg leuke en mooie kajaktocht gehad met een groepje van 3 mensen en 2 gidsen :), vonden ze blijkbaar nodig :p .. Nu inmiddels weer terug in ons huisje na een lange dag vol activiteiten. We hebben de hele dag lekker weer gehad met zon tot aan nu .. Spring-showers = Regen, een gelukje dus ^^.

Morgen gaan we door naar Greymouth, een autoreis van opnieuw +- 4u zonder stops. Maar It is all about the journey ! ^^

Windy Welly

Wekker gezet voor de wandeling naar de Taraniki Falls die we zouden lopen deze ochtend. Je word wakker en hoort de regen tikken tegen de ruit, shit. Gordijn open, shit, alles is wit, mistig door de lage bewolking, en bah, die regen, shit. Even douchen, opfrissen, aankleden, tas inpakken.. Nog steeds mistig en regen, shittt. Dit was niet de planning! Goed .. door naar plan B. Uitchecken, auto voorrijden, alles droog in de auto hijsen, instappen en rijden maar, op maar Wellington. Jammer van de wandeling maar met zulk weer kun je er toch niks van maken, waarschijnlijk kun je niet eens zien waar je moet lopen ;).

Om 13:45u waren we al in Wellington city, DE hoofdstad van NieuwZeeland. Gelukkig konden we gewoon inchecken bij ons hotel (ondanks dat we beetje te vroeg waren), tassen dumpen, glaasje drinken, goed en nu? De stad bekijken natuurlijk! Hoe gaan we dat doen? Nou we wandelen gewoon even naar de top van Mount Victoria, daar heb je volgens de reisgids een mooi uitzicht op de stad en de haven, daar gaan we. Pff, pittige wandeling zeg, steil! maaar ooh zo mooi! Je hebt boven op Mount Victoria een 360'* uitzicht op de stad, het was de wandeling zeker waard! Maar wat een wind, je word echt letterlijk bijna omver geblazen zo hard gaat het daarboven! Heet natuurlijk ook niet voor niets Windy Welly .. Tijdens de weg terug doorgelopen naar een deel van de haven, even een hapje eten halen en weer terug naar het hotel om lekker de voetjes in de lucht te doen, vanuit ons hotel hebben we ook fantastisch zicht op een deel van de stad, genieten.

Morgen in alle vroegte uitchecken, met de auto naar de Ferry-terminal, auto inleveren, koffers inchecken en dan de overtocht maken naar het Zuidereiland, welke erg mooi schijnt te zijn ..

We gaan het beleven ..

Oh hell yeah we did!

Vanmorgen vertrokken we naar het Wai-o-tapu thermal park, waar we naar rare natuurfenomenen konden kijken. Sputterende modderpoelen en bubbelende raar gekleurde wateren zijn er een paar van. Het stinkt hier ongelofelijk naar rotte eieren door het zwavel dat moeder natuur daar uitstoot. Bijzonder om een keer te zien (minder om een keer te ruiken ..) maar op zich is het dan ook wel weer prettig om verder te rijden zodat we weer wat frisse lucht binnen konden krijgen.

Hierna vertrokken we naar Taupo voor de Huka Falls, een rivier met een mega stroomversnelling die eindigt in een waterval in een mooi rustig meertje. We hebben een kleine wandeling gemaakt, mooie kiekjes geschoten en weer in de auto gestapt, druk programma ;).

De volgende stop was denk ik wel de leukste stop die we hebben gehad tot nu toe. We zijn het stadje Taupo in gereden om daar de Bungy plek te gaan opzoeken :). We hadden van te voren niet geboekt maar gingen gewoon heen om te kijken of er misschien toevallig een plekje was. Eenmaal daar aangekomen hebben we eerst nog 2 andere personen zien springen, ik kreeg er zenuwen van. Pascal was helemaal zeker om te gaan, ik twijfelde toch wel behoorlijk en kwam in een, oh zo leuke, tweestrijd met mezelf. Wel doen? Je wilt het al zo lang en dit is DE locatie die je altijd wou voor een bungyjump. Niet doen? Angst, zenuwen, toch wel erg hoog, help. Uiteindelijk besloten om mezelf een schop onder me kont te geven en de tickets te gaan kopen. Helemaal enthousaist inmiddels maar de zenuwen bleven ook aanwezig.. Je word in een tuigje gehesen, krijgt enkelbanden om, word vastgeketend aan "het" touw, alles word 2x gecheckt en dan mag je gaan staan, schuifelend naar de rand kijk je naar beneden. Shit, waarom ook alweer? Omdat het je leuk leek.. Hmm oké, handen in de lucht alsof je gaat duiken en dan ..... Laat je je voorover vallen en val je de diepte in boven het mooie blauwe - groene water. Wat een KICK! Ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd en dacht ook dat ik nooit zo hard zou gillen, maar echt wel dus. Pascal was muisstil tijdens zijn jump maar laaiend enthousiast toen ik hem na de sprong weer zag. Wat een adrenaline komt er dan vrij zeg! Als het niet zo duur was, was ik nog een keer gegaan ....

na de bungyjump eerst even relaxed op een bankje gezeten, uiteindelijk de filmpjes die gemaakt waren van onze jump gekocht zodat jullie ook mee kunnen genieten van onze jump :p - ouders, we leven nog dus je kunt gerust kijken ;)

Na al deze sensatie zijn we doorgereden naar onze accomodatie voor deze nacht In Tongariro national park. Morgen ochtend een wandeling maken door deze omgeving voordat we doorrijden naar onze laatste bestemming van het Noordereiland, Windy Welly, ofwel Wellington. Wij gaan strax kijken of we kunnen slapen na al die spanning en adrenaline van vandaag, voor ons een lekker nachtje pitten voor julie een goede morgen ....

Ps: meer foto's volgen, we hebben maar beperkt internet..