Vanmorgen vertrokken we naar het Wai-o-tapu thermal park, waar we naar rare natuurfenomenen konden kijken. Sputterende modderpoelen en bubbelende raar gekleurde wateren zijn er een paar van. Het stinkt hier ongelofelijk naar rotte eieren door het zwavel dat moeder natuur daar uitstoot. Bijzonder om een keer te zien (minder om een keer te ruiken ..) maar op zich is het dan ook wel weer prettig om verder te rijden zodat we weer wat frisse lucht binnen konden krijgen.

Hierna vertrokken we naar Taupo voor de Huka Falls, een rivier met een mega stroomversnelling die eindigt in een waterval in een mooi rustig meertje. We hebben een kleine wandeling gemaakt, mooie kiekjes geschoten en weer in de auto gestapt, druk programma ;).

De volgende stop was denk ik wel de leukste stop die we hebben gehad tot nu toe. We zijn het stadje Taupo in gereden om daar de Bungy plek te gaan opzoeken :). We hadden van te voren niet geboekt maar gingen gewoon heen om te kijken of er misschien toevallig een plekje was. Eenmaal daar aangekomen hebben we eerst nog 2 andere personen zien springen, ik kreeg er zenuwen van. Pascal was helemaal zeker om te gaan, ik twijfelde toch wel behoorlijk en kwam in een, oh zo leuke, tweestrijd met mezelf. Wel doen? Je wilt het al zo lang en dit is DE locatie die je altijd wou voor een bungyjump. Niet doen? Angst, zenuwen, toch wel erg hoog, help. Uiteindelijk besloten om mezelf een schop onder me kont te geven en de tickets te gaan kopen. Helemaal enthousaist inmiddels maar de zenuwen bleven ook aanwezig.. Je word in een tuigje gehesen, krijgt enkelbanden om, word vastgeketend aan "het" touw, alles word 2x gecheckt en dan mag je gaan staan, schuifelend naar de rand kijk je naar beneden. Shit, waarom ook alweer? Omdat het je leuk leek.. Hmm oké, handen in de lucht alsof je gaat duiken en dan ..... Laat je je voorover vallen en val je de diepte in boven het mooie blauwe - groene water. Wat een KICK! Ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd en dacht ook dat ik nooit zo hard zou gillen, maar echt wel dus. Pascal was muisstil tijdens zijn jump maar laaiend enthousiast toen ik hem na de sprong weer zag. Wat een adrenaline komt er dan vrij zeg! Als het niet zo duur was, was ik nog een keer gegaan ....

na de bungyjump eerst even relaxed op een bankje gezeten, uiteindelijk de filmpjes die gemaakt waren van onze jump gekocht zodat jullie ook mee kunnen genieten van onze jump :p - ouders, we leven nog dus je kunt gerust kijken ;)

Na al deze sensatie zijn we doorgereden naar onze accomodatie voor deze nacht In Tongariro national park. Morgen ochtend een wandeling maken door deze omgeving voordat we doorrijden naar onze laatste bestemming van het Noordereiland, Windy Welly, ofwel Wellington. Wij gaan strax kijken of we kunnen slapen na al die spanning en adrenaline van vandaag, voor ons een lekker nachtje pitten voor julie een goede morgen ....

Ps: meer foto's volgen, we hebben maar beperkt internet..